Życzenia Wielkanocne

Z okazji zbliżających się Świąt Wielkanocnych składam wiosenne życzenia,  aby w czas Święta Paschy w Waszych sercach,  rodzinach i domach zagościła radość, spokój i wielka nadzieja odradzającego się życia.

Wiolonczela

Historia wiolonczeli

Początki wiolonczeli sięgają XVI wieku. Pierwszym znanym twórcą wiolonczel był Nicola Amati (zmarły 1684), jednak dopiero jego uczeń, słynny Antonio Stradivari, stworzył standard instrumentu obowiązujący do dziś. Między innymi ustalił jej długość na 29 1/2 cala (75 cm) o dwa cale mniej niż wiolonczeli Amatiego (80 cm). Wiolonczela posiada piękne, niskie, melancholijne brzmienie, choć w wysokim rejestrze brzmi jasno i ciekawie. Będąc częścią kwartetu smyczkowego, orkiestry kameralnej i symfonicznej jest także ważnym instrumentem solowym. Od czasów baroku do współczesności powstała olbrzymia liczba utworów muzycznych specjalnie na wiolonczelę. Za pierwsze utwory solowe uznawane są kompozycje Domenica Gabriellego z 1689 r. Do najstarszych wykonywanych obecnie utworów należy "Sześć suit na wiolonczelę solo" Jana Sebastiana Bacha. Mimo to, w muzyce barokowej wiolonczela była zazwyczaj instrumentem realizującym podstawę harmoniczną, czyli basso continuo. W drugiej połowie XVIII wieku stopniowo usamodzielniała się. Do emancypacji wiolonczeli ogromnie przyczynił się wirtuoz tego instrumentu Luigi Boccherini. Do popularności wiolonczeli przyczynił się też fakt, iż grało na niej wielu arystokratów. Najsłynniejszym wśród wiolonczelistów był Fryderyk Wilhelm II, król Prus. Ze względów obyczajowych na wiolonczeli grywali niemal wyłącznie mężczyźni.Na początku XX wieku nieliczne kobiety-wiolonczelistki trzymały instrument z boku, a nie tak, jak to jest dziś normą dla wszystkich: między nogami. W XX wieku wiolonczela przeżyła prawdziwy rozkwit. Znakomici wykonawcy wprowadzili wiolonczelę do sal koncertowych jako instrument solowy.  Najstarszą wiolonczelą będącą do dzisiaj w użyciu jest instrument wykonany w 1566 roku przez Andrea Amatiego dla orkiestry francuskiego króla Karola IX. Gra na nim niemiecki wiolonczelista Julius Berger.

Budowa wiolonczeli

  Z wyglądu wiolonczela jest podobna do skrzypiec lecz jest o wiele większa. Pudło rezonansowe ma wycięcia po bokach w kształcie litery "C", jest znacznie większe. W górnej płycie znajdują się dwa otwory rezonansowe w kształcie litery "f". Gryf  zakończony główką w kształcie ślimaka. 4 struny - strojone kwintami (C, G, D, A) podparte są na mostku i zaczepione są o strunnicę, w której z reguły znajdują się maszynki służące dostrajaniu instrumentu, a za ich naciąg odpowiadają kołki znajdujące się w główce. W dolnej części pudła rezonansowego znajduje się rozkładana nóżka na której opiera się instrumint o podłogę. Smyczek - składa się z drzewca, szpica, włosia, żabki i śrubki do naprężania i rozluźniania włosia. Włosie smyczka smaruje się kalafonią by zapobiec ślizganiu się go po strunach. Na wiolonczeli gra się siedząc, gdzie pudło rezonansowe znajduje się między kolanami wiolonczelisty. Gryf skierowany pionowo ku górze znajduje się na wysokości ramienia i przedramienia muzyka. Lewą rękę podnosi go gryfu i dociska palcami struny. Jest to samodzielny solowy instrument ale może być traktowana także jako instrument orkiestrowy.Struny wiolonczeli były niegdyś wykonywane z preparowanych jelit zwierzęcych lub z linek tkanych ze srebrnych drutów. Współcześnie niemal wyłącznie wykonywane są ze stali.Instrument ma cztery struny normalnie strojone w kwintach do następujących dźwięków (począwszy od najniżej strojonej) - C (65.4Hz), G (98Hz), d (146,8Hz),a (220Hz), i obejmuje zakres dźwięków od C do a². Tessitura wiolonczeli w orkiestrze jest oczywiście mniejsza i obejmuje skalę C–c².

Altówka

 Historia altówki

Nazwa altówki pochodzi od włoskiego viola. Nie wiadomo kiedy dokładnie altówka się pojawiła, ale najstarszy zachowany egzemplarz pochodzi z 1580 roku i został on wykonany przez P. Canettiego. Instrument ten należy do rodziny instrumentów strunowych smyczkowych. Jest nieco większa od skrzypiec, posiada miękką, łagodną i głęboką barwę brzmienia, jednocześnie mniej jaskrawą niż skrzypcowa. Jej cztery struny są strojone o kwintę niżej niż w skrzypcach: c, g, d¹, a¹. Altówka rzadziej jest używana jako instrument solowy, przede wszystkim wchodzi ona w skład zespołów kameralnych oraz orkiestry symfonicznej. Przez bardzo długi czas służyła ona niemal wyłącznie za instrument pomocniczy w muzyce orkiestrowej i kameralnej. Dopiero kiedy zwróciła uwagę swoją unikalną jakością tonu oraz niskim, niemal nosowym, tajemniczym brzemieniem, zaczęto ją wykorzystywać również jako instrument solowy. Pod koniec XVIII wieku muzycy zaczęli doceniać charakterystyczne piękno tego brzmienia. Altówka zaczęła stopniowo nabierać coraz większego znaczenia.   

 Budowa altówki

Pudło rezonansowe składa się z górnej i dolnej płyty, które są połączone ze sobą boczkami. Po bokach pudła są wycięcia w kształcie litery "C". W górnej płycie znajdują się otwory rezonansowe w kształcie litery "f". W pudle rezonansowym znajduje się drewniany kołek zwany duszą. Do pudła rezonansowego przymocowany jest szyjka na której znajduje się gryf. Całość zakończona jest główką w kształcie ślimaka. Struny podparte są na mostku. Napinane są za pomocą kołków. Strunnica wykonana z hebanu służy do zaczepiania o nią strun. W miejsce zaczepu strun można też umieścić śrubki służące dostrajaniu. Smyczek - składa się z drzewca, szpica, włosia, żabki i śrubki do naprężania i rozluźniania włosia. Jest on nieco krótszy i cięższy od smyczka skrzypcowego. Włosie smyczka smaruje się kalafonią by zapobiec ślizganiu się go po strunach. 

Technika gry na altówce

 Technika gry na altówce jest taka sama jak na skrzypcach. Altowiolista gra z nieco większym oparciem. Smyczek jest nieco dłuższy i nieco cięższy niż w skrzypcach.

Skrzypce

 

Skrzypce

         Są instrumentem z rodziny instrumentów smyczkowych, ponieważ dźwięk wydobywany jest głównie za pomocą smyczka. Jako instrument solowy pełni raczej funkcję melodyczną  z towarzyszeniem harmonicznego akompaniamentu np. fortepianu, orkiestry lub innych instrumentów.

Skrzypce jako przedmiot są małe, lekkie, delikatne. Możliwości techniczne i różnorodność wydobywanego dźwięku wydają się być nieskończone. Ograniczane jedynie możliwościami technicznymi wykonawcy.

Co zrobić by rozpocząć grę na skrzypcach ?

         Pierwszym krokiem jest oczywiście nabycie instrumentu. Istotne jest, aby dobrać odpowiedni rozmiar instrumentu, który będzie dopasowany do grającego. Należy stanąć prosto, wyciągnąć lewą rękę całkowicie prostą w bok, tak by utworzyła kąt prosty z korpusem i zmierzyć jej długość najlepiej kogoś poprosić o pomoc. Mierzymy od środka dłoni całe ramię, aż do szyi.

Rozmiary skrzypiec :

4 / 4 (całe skrzypce)         – 58,42 cm lub więcej 

3 / 4 (trzy czwarte)           - 55,88 cm

2 / 4 (połówki)                 - 50,80 cm

1 / 4 (ćwiartki)                 - 45,72 cm

1 / 8 (ósemki)                  - 40,64 cm

1 / 16 (szesnastki)            - 35,56 cm

1 / 32 (trzydziestodwójki) – 33,00 cm

 Techniki gry na skrzypcach

Pizzicato - szarpanie strun palcami.

Staccato - wykonuje się poprzez natychmiastowe uciszenie struny po jej szarpnięciu, lub poprzez szarpanie strun już lekko przytrzymanych. Skraca się długość trwania dźwięku przez co dźwięk jest oddzielony, oderwany.

Vibrato - wibracja palcowa.

Tremolo  - szybkie powtarzanie dźwięku przy zmiennych, drżących ruchach smyczka.

Flażolety - w przypadku skrzypiec wyróżniamy dwa rodzaje flażoletów: naturalne, wykonywane przez lekkie dotknięcie palcem pustej struny w określonym miejscu oraz kwartowe, wykonywane przez przyciśnięcie struny pierwszym palcem i lekkie dotknięcie jej czwartym.

 Historia powstania skrzypiec

         Skrzypce są instrumentem zaliczanym do grupy chordofonów, czyli instrumentów strunowych. W tej grupie są najmniejszym instrumentem smyczkowym.Przez wiele lat dla historyków pewnym było, iż domem ojczystym skrzypiec są Włochy.

            Po raz pierwszy użyto tam nazwy skrzypce w 1523 roku. Najstarsze malowidło przedstawiające skrzypce w obecnej postaci pochodzi z malowideł w kościele św. Krzysztofa w Vorcelli Madonna degli aranci Gaudenzio Ferrari z 1529 roku. Zaś pierwszy znany historycznie występ z użyciem skrzypiec miał miejsce w czasie wizyty cesarza Karola V i króla Franciszka I u papierza Pawła III w. Boloni w 1538r.

          Pewność ta zostala jednak zachwiana, kiedy podczas powojennych badań archeologicznych prowadzonych w Polsce, znaleziono instrumenty z XI wieku -gęśle z Opola, które według kilku badaczy mogą świadczyć o tym , iż historia skrzypiec rozpoczyna się właśnie w Polsce. Już w 1545r niemiecki teoretyk Martin Agricola w swym traktacie "Musica Instrumentalis Deutsch wspominał o Polnische geige (skrzypcach polskich).

          Barok  to okres panowania skrzypiec barokowych. Były one bardzo rozpowszechnionym instrumentem.  Od wsółczesnych skrzypiec różniło je to, iż miały krótszą szyjkę oraz płaski i krótki gryf. Struny wykonane były z jelit zwierzęcych i nie używano wówczas podbródka.
          Najwybitniejsze rody zajmujące się lutnictwem  to Amati i Guarneri. W Polsce zaś rody lutnicze to Grobliczowie i Dankwartowie. Najwybitniejszą jednak postacią lutniczą jest bez wątpienia Antonio Stradivari. Jego twórczość obecnie uznana jest za najcenniejszą, choć swoje instrumenty tworzył wraz ze swymi synami i uczniami.

Budowa skrzypiec

               Pudło rezonansowe zbudowane jest najczęściej z płyt świerkowych i jaworowych . Płyty mają wycięcia boczne w kształcie litery C. Na górnej stronie skrzypiec znajdują się dwa otwory, w które przypominają literę f .Otwory te nazywane są efami. Pomiędzy płytami najczęściej widnieje drewniany kołeczek zwany duszą. Przenosi on drgania z płyty górnej na dolna. Do pudła skrzypiec zamocowana jest specjalna szyjka, a na której znajduje sie najważniejszy element skrzypiec czyli gryf. Zwieńczeniem gryfu jest komora kołkowa zwykle zakończona główką w kształcie ślimaka.

             Struny skrzypiec, oparte na mostku napinane są za pomocą kołków. Nazywam je motylkami. Na skrzypcach są też śrubki służące dokładnemu dostrajaniu skrzypiec. Materiałem z którego buduje się skrzypce jest zazwyczaj metal. Ma on znaczny wpływ na intonacje i brzmienie instrumentu.
Drugim zupełnie odzielnym elementem skrzypiec jest smyczek. Jest to prawie zawsze wykonany z drewna, sprężysty pręt, na który naciąga się włosie. Włosie z początku umieszczane jest w główce smyczka, a po drugiej stronie smyczka – w żabce. Żabka jest zwykle drewniana, ale może być też plastikowa. Zdarzają się także żabki z kości słoniowej. Na końcu żabki znajduje się śrubka, która służy do odpowiedniego naciągnięcia włosia.
Skrzypce posiadają cztery struny. Dźwięki bez kładzenia palców na struny to odpowiednio – g (196Hz), d1 (293,7Hz), a1 (440Hz), e2 (659,3Hz). Skrzypce obejmują zakres dźwięków od g do e4. 
  
 

Rodzaje instrumentów muzycznych

Do instrumentów smyczkowych należą:

• Klasyczne instrumenty smyczkowe:
  • Skrzypce
  • Altówka
  • Wiolonczela
  • Kontrabas

• Dawne instrumenty smyczkowe:
  • Rebec
  • Lira da Braccio
  • Skrzypki Renesansowe
  • Viola da Gamba
  • Viola de'amore
  • Skrzypce Barokowe
  • Suka Biłgorajska

• Regionalne instrumenty smyczkowe:
  • Gęśle
  • Basetla

• Elektryczne instrumenty smyczkowe:
  • Skrzypce Elektryczne
  • Kontrabas Elektryczny
  • Wiolonczela Elektryczna
  • Altówka Elektryczna
  
  
  Do instrumentów strunowych szarpanych należą:
  
  
• Bałałajka
• Bandżola
• Banjo
• Cytra
• Gitara Klasyczna
• Gitara Basowa
• Harfa
• Kitara
• Klawesyn
• Kobza
• Kora
• Koto
• Lira
• Lutnia
• Mandolina
• Shamisen
• Tar
• Ukulele

  Do instrumentów uderzanych należą:

• Cymbały
• Klawikord
• Fortepian
• Pianino
• Keyboard 

Do instrumentów dętych należą: 

     1. Dęte klawiszowe:

•  Organy
• Akordeon
• Fisharmonia

      2. Dęte blaszane:

• Trąbka
• Trąbka Sygnałowa
• Róg (Waltornia)
• Puzon
• Tuba
• Sakshorn
• Kornet
• Suzafon
• Helikon

     3. Dęte drewniane:

• Flet Prosty
• Flet Poprzeczny
• Flet Piccolo
• Obój
• Klarnet
• Fagot
• Kontrafagot
• Saksofon

Do instrumentów perkusyjnych należą:

1. membranowe :

• Kotły 
• Bębny

2. płytowe :

• Gong
• Talerze

3. sztabkowe drewniane :

• Ksylofon
• Marimba

4. metalowe:

• Dzwonki
• Czelestra
• Wibrafon

5. rurowe:

• Dzwony Rurowe

6. prętowe:

• Trójkąt

7. inne :

• Kastaniety
• Pudełka Akustyczne
• Klekotka
• Terkotka 
• Grzechotka

Witam !

Witam Kochani :*

           Blog moje-zycie-muzyka.blogspot.com ma na celu ukazanie wartości najważniejszej w życiu człowieka, czyli muzyki. Muzykę można wyrażać  przez taniec, śpiew czy nawet grę na instrumentach. Postaram się opisać różne instrumenty muzyczne, techniki gry na nich. Uzasadnię oraz pokrótce opiszę różne rodzaje tańca. Określę historię instrumentów muzycznych oraz tańca. Także znajdziecie tutaj w dziale Filmy- różne opisy filmów kinowych dotyczących tematyki tego bloga.  Mam nadzieję, że będziecie zadowoleni z materiału, który mam zamiar tu podać. Pozdrawiam